"Κλεψύδρα"

Η κυκλοφορία του περιοδικού "Κλεψύδρα" μπορεί να αποτελέσει αφορμή για ενδιαφέρουσες συζητήσεις, αφορμή για γόνιμη κριτική, αφορμή για δημιουργικότητα...
Άλλωστε, η "Κλεψύδρα" φαίνεται να είναι ο καρπός όμορφων συζητήσεων και έντονης δημιουργικότητας.

Καλοτάξιδη Κλεψύδρα!!!

«Τόσες δά μέλισσες και τόσες δά κλεψύδρες

ιστορούνε κι υφαίνουνε το ανθρώπινο είδος»

                                            (Οδ. Ελύτης, Οι Κλεψύδρες του Αγνώστου)

Από τα θρανία στα έδρανα

Τα πρώτα συναισθήματα, τα μυστικά της επιτυχίας, τις θυσίες αλλά και τα επόμενα σχέδια, όντας πια φοιτητές μοιράζονται με τον «Α.Τ.» οι αριστούχοι των φετινών Πανελλαδικών. Η αγωνία και το άγχος έλαβαν πια τέλος και τη θέση τους πήραν η χαρά και η ανακούφιση της επιτυχίας. Οι θυσίες και οι στερήσεις μιας ολόκληρης χρονιάς απέδωσαν τελικά καρπούς και πλέον φοιτούν στη σχολή που ονειρεύονταν εδώ και χρόνια. Ωστόσο, παρά τα συναισθήματα ευτυχίας οι επιτυχόντες δεν παραλείπουν να αναφερθούν και στην οικονομική κρίση, την ανεργία, την έλλειψη οργάνωσης στα Πανεπιστήμια και την τάση φυγής στο εξωτερικό αρκετών συνομηλίκων τους.
Στη Νομική Αθηνών με 18.687 κατάφερε να εισαχθεί ο Παναγιώτης Σακκουλάς, έχοντας τη συγκεκριμένη σχολή ως πρώτη επιλογή στο μηχανογραφικό του. «Η Νομική είναι ένα αντικείμενο που με ενδιαφέρει. Θεωρώ ότι είναι αρκετά μεγάλες οι προοπτικές και οι ευκαιρίες που σου ανοίγει», μας εξηγεί ο επιτυχών και προσθέτει ότι κατά μέσο όρο διάβαζε 5 με 6 ώρες καθημερινά. «Το βασικό στη μελέτη είναι το σύστημα και όχι η ποσότητα. Και σίγουρα δεν χρειάζεται πανικός και άγχος, ειδικά την ώρα των πανελλήνιων εξετάσεων», καταλήγει.
«Τα μαθηματικά ήταν πάντα η μεγάλη μου αγάπη, δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα σπούδαζα οτιδήποτε άλλο», δηλώνει περιχαρής στον «Α.Τ.» η Αμαρυλλίς Σκύφα, λίγη ώρα αφού έμαθε ότι πέτυχε στο Μαθηματικό Αθήνας, συγκεντρώνοντας 18.951 μόρια. «Είναι μια γενική επιστήμη η οποία σου ανοίγει αρκετούς δρόμους και σου επιτρέπει να ασχοληθείς με πολλά και διαφορετικά αντικείμενα», εξηγεί η Αμαρυλλίς. Σύμφωνα με την ίδια, δύο με δυόμισι ώρες καθημερινής μεθοδικής μελέτης αρκούν για να οδηγήσουν στην επιτυχία τον υποψήφιο. «Αν μια ημέρα δεν διάβαζα, αναπλήρωνα τις χαμένες ώρες την επόμενη», υπογραμμίζει. Αναφερόμενη στην τάση φυγής πολλών συνομήλικών της στο εξωτερικό για σπουδές ή αναζήτηση εργασίας, η ίδια δηλώνει «δεν σκέφτηκα στιγμή να φύγω στο εξωτερικό, θα μείνω εδώ και θα βοηθήσω όσο μπορώ να βγει η χώρα από την κρίση».
«Επέλεξα την ιατρική γιατί ήταν αυτό που μου άρεσε και ήθελα να σπουδάσω. Η επαγγελματική αποκατάσταση δεν με απασχόλησε», λέει στον «Α.Τ.» η Ιωάννα Θανασούλα, που έχοντας συγκεντρώσει 18.527 μόρια εισάγεται στην Ιατρική Αθηνών, επωφελούμενη –ως μέλος πολύτεκνης οικογένειας– και από τη ρύθμιση εισαγωγής υποψηφίων ειδικών κατηγοριών.«Διάβαζα καθημερινά τέσσερις ώρες και έδωσα ιδιαίτερη βάση στα θερινά μαθήματα προετοιμασίας, αλλά και στα μαθήματα βαρύτητας», επισημαίνει η Ιωάννα, προσθέτοντας ότι «με ανησυχούν όλα αυτά που γίνονται με την ελληνική οικονομία και την ανεργία, αλλά δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να φύγω στο εξωτερικό».

Πηγή: http://www.adesmeytos.gr

Συνέντευξη με τον Θόδωρο Κουρεντζή

Συνέντευξη στην Δημοσιογράφο Ελένη Γαλάνη για το classicalmusic.gr
Όσες φορές συναντιόμαστε με τον Θόδωρο Κουρεντζή στην Αθήνα οι τόποι συνάντησής μας είναι εντελώς αντισυμβατικοί για έναν αρχιμουσικό της δικής του εμβέλειας. Μικρά καφέ στα Εξάρχεια, κάπου μεταξύ Διδότου-Βαλτετσίου -"για να σε βολεύει να κατέβεις από τον Λυκαβηττό"-συνηθίζει να λέει, απορρίπτοντας ευγενικά δικές μου επιλογές για κεντρικότερα σημεία συνάντησης των Αθηνών. Ένα πρόσφατο ταξίδι του αστραπή από το Νοβοσιμπίρσκ της Σιβηρίας στο Παρίσι, μετά το Μιλάνο και το απαραίτητο πέρασμα από την Αθήνα, μας βρήκε να συζητάμε ξανά, χαμηλόφωνα, σ' ένα καφέ, στην περιοχή των Εξαρχείων, τα πολλά και διάφορα, όσα προέκυψαν από τα Χριστούγεννα και μετά στη Ρωσία - που αλλού; - για τον Θόδωρο Κουρεντζή.


Μαέστρος της χρονιάς 2005 κατά την ετυμηγορία των ρώσων δημοσιογράφων -κριτικών κλασικής μουσικής και οι συναυλίες του ό,τι κι αν είναι αυτές, με οποιοδήποτε πρόγραμμα και συντελεστές, αποτελούν, κατά κανόνα, ένα μεγάλο γεγονός για τη ρωσική πρωτεύουσα. Έτσι, τουλάχιστον, διαβάζουμε στα σχόλια των εφημερίδων, τον Ιανουάριο του 2006, αμέσως μετά τις συναυλίες του έργου Ορφέας και Ευριδίκη του Γκλούκ, στη Μόσχα.
Έλληνας ή Ρώσος; O Θόδωρος Κουρεντζής δείχνει να μη δίνει καμία σημασία στην τεχνητή, διττή ταυτότητα που η καταγωγή και οι παρούσες συνθήκες διαβίωσης και επαγγελματικής εξέλιξης επιχειρούν να του προσδώσουν. Δεν υπάρχει ζήτημα επιλογής για μένα. Είμαι Έλληνας, γνωστός στη Ρωσία ως Τεοντόρ Κουρέντζης. Επειδή, όμως, στη Ρωσία ολοκλήρωσα τις σπουδές και εξελίχθηκα ως αρχιμουσικός, με θεωρούν μέλος της ρωσικής σχολής -εξηγεί απαντώντας για πολλοστή φορά στο ερώτημα και από τα λεγόμενά του δείχνει ότι πάνω απ' όλα βάζει την ταυτότητα της ελευθερίας, όπως αυτή ορίζεται από την περιπλάνηση ενός νεαρού πολίτη του κόσμου, ενός κοσμοπολίτη του 21ου που απλώς γεννήθηκε στην Αθήνα. 

Το ελληνικό βιβλίο έχει μέλλον στον αγγλόφωνο κόσμο

«Καλές μεταφράσεις και μια συντονισμένη στρατηγική προβολής του» αυτά χρειάζεται το ελληνικό βιβλίο για να πάει καλά στην Αμερική και στον αγγλόφωνο κόσμο γενικότερα μας λέει ο Γιάννης Φακάζης, διευθύνων σύμβουλος του εκδοτικού οίκου Cosmos Publishing στο Νιου Τζέρσι των ΗΠΑ. Συναντήσαμε τον 69χρονο Αθηναίο σε ένα από τα συχνά ταξίδια του στην Ελλάδα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, έφυγε για σπουδές στις ΗΠΑ και εντέλει έμεινε εκεί, «γιατί δεν έβρισκα δουλειά στην Ελλάδα όταν τελείωσα τις σπουδές μου», λέει. Ηλεκτρολόγος μηχανικός, εργάστηκε για πολλά χρόνια στον χώρο των τηλεπικοινωνιών και όταν πήρε σύνταξη, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ίδρυσε μαζί με έλληνες φίλους, καθηγητές σε αμερικανικά πανεπιστήμια, τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Hellenic Literature Society (HLS) με έδρα το Νιου Τζέρσι. To εκδοτικό τμήμα του οργανισμού δραστηριοποιείται με την επωνυμία Cosmos Publishing.«Γνωρίζαμε από την εμπειρία μας ότι υπάρχει έλλειψη ελληνικού βιβλίου στην Αμερική, εννοώ βιβλιογραφία απαραίτητη στα πανεπιστήμια για τη διδασκαλία μαθημάτων και εγχειρίδια για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας», μας εξηγεί ο κ. Φακάζης. Τα περισσότερα βιβλία ελληνικού ενδιαφέροντος φτάνουν από την Ελλάδα, όμως οι γραφειοκρατικές διαδικασίες εισαγωγής τους είναι περίπλοκες, η παραλαβή των βιβλίων καθυστερεί πολύ και το κόστος τους είναι υψηλό. 

Διαγωνισμός διηγήματος

Με αφορμή τον εορτασμό των 100 χρόνων από την απελευθέρωσή της Θεσσαλονίκης ο ΙΑΝΟS διοργανώνει διαγωνισμό διηγήματος με τίτλο 'Θεσσαλονίκη 2012' και καλεί ερασιτέχνες συγγραφείς να συμμετέχουν, με διηγήματα που αντανακλούν το πνεύμα της πόλης. Ο διαγωνισμός διηγήματος είναι η δεύτερη δράση για την Θεσσαλονίκη, μετά τον διαγωνισμό φωτογραφίας που διοργανώθηκε στις αρχές του 2011 και στέφθηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία.

Το κοινό θα έχει την δυνατότητα να δηλώσει συμμετοχή στο site του διαγωνισμού www.ianos2012.gr όπως επίσης και με ηλεκτρονική μορφή στα καταστήματα της Αλυσίδας Πολιτισμού ΙΑΝΟS, Αριστοτέλους 7 (Θεσσαλονίκη), Σταδίου 24 (Αθήνα). Οι συμμετοχές θα αξιολογηθούν από τριμελή επιτροπή, η οποία θα αναδείξει τους 3 νικητές ενώ επίσης τα καλύτερα διηγήματα θα συμπεριληφθούν σε ειδική έκδοση που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις ΙΑΝΟS.

Τα διηγήματα πρέπει να υποβληθούν στην Ελληνική γλώσσα και μπορεί να αποτελούν πραγματικές ή φανταστικές ιστορίες. Δικαίωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό έχουν όλοι, ανεξαρτήτως εθνικότητας ή ηλικίας.

Την επιτροπή αποτελούν οι συγγραφείς: Πάνος Θεοδωρίδης, Πέτρος Μάρκαρης, Σοφία Νικολαΐδου.
Οι συμμετοχές θα αξιολογηθούν με βάση το λογοτεχνικό επίπεδο γραφής και την πρωτότυπη μυθοπλασία.
Ο διαγωνισμός ξεκινά την Δευτέρα 2 Μαΐου 2011 και η τελευταία ημέρα υποβολής συμμετοχών είναι η Κυριακή 31 Ιουλίου 2011.

Η αναταραχή στις αραβικές χώρες έφερε περισσότερο κοινό στη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου

Ευχαριστημένοι διοργανωτές, εκδότες, προσκεκλημένοι και κοινό

«Η αραβική γλώσσα διώκεται!» Η δήλωση του Σύριου κριτικού λογοτεχνίας Σούμπχι Χαντίτι έπεσε σαν βόμβα στην διάρκεια της συζήτησης «Οι γυναίκες της Μέσης Ανατολής και η ελευθερία» στην 8η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, το Σάββατο 7 Μαΐου.
Ακούστηκαν επιφωνήματα έκπληξης από το κοινό όταν ο Χαντίτι θέλησε να μιλήσει στα αραβικά και όχι στα γαλλικά, όπως οι ομοτράπεζες του Σοφί Μπεσί (τυνήσια ιστορικός) και Χόντα Μπαρακάτ (λιβανέζα συγγραφέας) . Το πρόβλημα διευθετήθηκε και η Χόντα Μπαρακάτ μίλησε εντέλει επίσης στα αραβικά. Απαντώντας η ίδια σε ερώτηση στο τέλος της εκδήλωσης δήλωσε ενοχλημένη: «Αισθανόμαστε σαν τα παράξενα πλάσματα σε τσίρκο που ο κόσμος έρχεται να δει πώς είναι, όταν πιάνεστε από μια λεπτομέρεια της λεπτομέρειας για να μας κάνετε ερωτήσεις για τους λαούς μας. Εμείς διαβάζουμε ελληνική ιστορία, κάνετε κι εσείς τον κόπο να μάθετε για εμάς».
Το αφιέρωμα στις χώρες του Μαγκρέμπ και της Μέσης Ανατολής ανήκει σε αυτά που ξεχώρισαν κατά την διάρκεια της εφετινής Εκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης που σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία της Helexpo είχε 12% περισσότερους επισκέπτες από πέρυσι (περί τους 83.000). Πολύς κόσμος ήρθε για να ακούσει τους 12 συγγραφείς των χωρών της Νότιας Μεσογείου οι οποίοι παρουσίασαν τα βιβλία τους, μίλησαν για την κατάσταση στις χώρες τους μετά τις εξεγέρσεις των τελευταίων μηνών και αντάλλαξαν απόψεις με το κοινό.

Το Νέο Λύκειο

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Οδυσσέας Ελύτης: Απόσπασμα ομιλίας κατά την απονομή του Βραβείου Νόμπελ (8/12/1979)
"...Τότε όμως η Ποίηση; Τι αντιπροσωπεύει μέσα σε μια τέτοια κοινωνία; Απαντώ: τον μόνο χώρο όπου η δύναμη του αριθμού δεν έχει πέραση. Και ακριβώς, η εφετεινή απόφασή σας να τιμήσετε στο πρόσωπό μου την ποίηση μιας μικρής χώρας δείχνει σε πόσο αρμονική ανταπόκριση βρίσκεστε με την χαριστική αντίληψη της τέχνης, την αντίληψη ότι η τέχνη είναι η μόνη εναπομένουσα πολέμιος της ισχύος που κατήντησε να έχει στους καιρούς μας η ποσοτική αποτίμηση των αξιών.
Είναι, το ξέρω, άτοπο ν' αναφέρεται κανείς σε προσωπικές περιπτώσεις. Και ακόμη πιο άτοπο να επαινεί το σπίτι του. Είναι όμως κάποτε απαραίτητο, στον βαθμό που αυτά βοηθούν να δούμε πιο καθαρά μιαν ορισμένη κατάσταση πραγμάτων. Και είναι σήμερα η περίπτωση. Μου εδόθηκε, αγαπητοί φίλοι, να γράφω σε μια γλώσσα που μιλιέται μόνον από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ' όλ' αυτά, μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμισι χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και μ' ελάχιστες διαφορές. Η παράλογη αυτή, φαινομενικά, διάσταση, αντιστοιχεί και στη υλικο-πνευματική οντότητα της χώρας μου. Που είναι μικρή σε έκταση χώρου και απέραντη σε έκταση χρόνου. Και το αναφέρω όχι διόλου για να υπερηφανευθώ αλλά για να δείξω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ποιητής όταν χρησιμοποιεί για τα πιο αγαπημένα πράγματα τις ίδιες λέξεις που χρησιμοποιούσαν μια Σαπφώ ή ένας Πίνδαρος π.χ. - χωρίς ωστόσο να έχει το αντίκρισμα που είχαν εκείνοι επάνω στην έκταση της πολιτισμένης τότε ανθρωπότητας. Εάν η γλώσσα αποτελούσε απλώς ένα μέσον επικοινωνίας, πρόβλημα δεν θα υπήρχε. Συμβαίνει όμως ν' αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών. Προσκτάται η γλώσσα στο μάκρος των αιώνων ένα ορισμένο ήθος. Και το ήθος αυτό γεννά υποχρεώσεις. Χωρίς να λησμονεί κανείς ότι στο μάκρος εικοσιπέντε αιώνων δεν υπήρξε ούτε ένας, επαναλαμβάνω ούτε ένας, που να μην γράφτηκε ποίηση στην ελληνική γλώσσα. Nα τι είναι το μεγάλο βάρος παράδοσης που το όργανο αυτό σηκώνει. Το παρουσιάζει ανάγλυφα η νέα ελληνική ποίηση.
Η σφαίρα που σχηματίζει η νέα ελληνική ποίηση έχει, θα μπορούσε να πει κανείς, όπως κάθε σφαίρα δύο πόλους: τον βόρειο και τον νότιο. Στον ένα τοποθετείται ο Διονύσιος Σολωμός που από την άποψη της εκφραστικής επέτυχε - προτού υπάρξει ο Mallarmé στα ευρωπαϊκά γράμματα - να χαράξει με άκρα συνέπεια και αυστηρότητα την αντίληψη της καθαρής ποίησης με όλα της τα παρεπόμενα: να υποτάξει το αίσθημα στη διάνοια, να εξευγενίσει την έκφραση και να δραστηριοποιήσει όλες τις δυνατότητες του γλωσσικού οργάνου προς την κατεύθυνση του Θαύματος. Στον άλλο πόλο, τοποθετείται ο K. Π. Καβάφης, αυτός που παράλληλα με τον T. S. Eliot έφτασε στην άκρα λιτότητα, στη μεγαλύτερη δυνατή εκφραστική ακρίβεια, εξουδετερώνοντας τον πληθωρισμό στην διατύπωση των προσωπικών του βιωμάτων.
Ανάμεσα στους δύο αυτούς πόλους κινήθηκαν οι μεγάλοι μας άλλοι ποιητές, ο Ανδρέας Κάλβος, ο Κωστής Παλαμάς, ο Άγγελος Σικελιανός, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Γιώργος Σεφέρης, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο προς το ένα ή το άλλο από τα δύο άκρα. Αυτή είναι μια πρόχειρη και όσο γίνεται πιο σχηματική χαρτογράφηση του νεοελληνικού ποιητικού λόγου. Το πρόβλημα για μας που ακολουθήσαμε, ήτανε να επωμιστούμε τα υψηλά διδάγματα που μας κληροδότησαν και, ο καθένας με τον τρόπο του, να τ' αρμόσουμε πάνω στη σύγχρονη ευαισθησία. Πέραν από τα όρια της τεχνικής, οφείλαμε να φτάσουμε σε μια σύνθεση που από το ένα μέρος ν' αναχωνεύει τα στοιχεία της ελληνικής παράδοσης και από το άλλο να εκφράζει τα κοινωνικά και ψυχολογικά αιτήματα της εποχής μας. Με άλλα λόγια, να φτάσουμε να προβάλλουμε τον τύπο του "Ευρωπαίου - Έλληνα". Δεν μιλώ για επιτυχίες, μιλώ για προσπάθειες. Οι κατευθύνσεις είναι που έχουν σημασία για τον μελετητή της Λογοτεχνίας..."

Το τυπωμένο βιβλίο δεν θα χαθεί

Η φωνή στο τηλέφωνο ήταν νεανική και συνεσταλμένη: «Με λένε Βάνα Αυγερινού, είμαι από τις νέες εκδόσεις Μακόντο, απ’ όπου μόλις κυκλοφόρησαν δύο βιβλία του συγγραφέα Πάνου Καρνέζη...». Ενα νέο κορίτσι έκανε μόνη την προώθηση των βιβλίων του δικού της εκδοτικού οίκου, ο οποίος έχει μόλις επτά μήνες ζωή. Το όνομα «Μακόντο» η Βάνα Αυγερινού το δανείστηκε από τον αγαπημένο της συγγραφέα, τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Μακόντο λέγεται ένα χωριό στο μυθιστόρημά του «Εκατό χρόνια μοναξιάς». Πού ακριβώς βρίσκεται η είδηση; Ποιο είναι το ασυνήθιστο και το διαφορετικό στην πορεία της Βάνας Αυγερινού; Στο ότι, στα 32 της χρόνια, επιστρέφει στην Ελλάδα και ανοίγει έναν εκδοτικό οίκο, όταν άλλοι συνομήλικοί της φεύγουν από τη χώρα αναζητώντας στο εξωτερικό δουλειά και τύχη.
Πήγε στο Λονδίνο πριν από 11 χρόνια, το 2000 για μεταπτυχιακά, στοχεύοντας στην ακαδημαϊκή καριέρα. «Ενα μέρος του διδακτορικού μου αφορούσε την εκδοτική παραγωγή στην Αγγλία». Ετσι, πήρε συνεντεύξεις από εκδότες και λογοτεχνικούς πράκτορες και άρχισε να την ενδιαφέρει ο κλάδος. «Μετά τη μοναχική διαδικασία του διδακτορικού, συνεργάστηκα με το Granta Magazine, και με το Portobello Books, έναν εκδοτικό οίκο που ειδικεύεται στην ξένη λογοτεχνία, πράγμα όχι συνηθισμένο στην Αγγλία, αφού μόλις το 2-3% των εκδόσεων είναι μεταφράσεις». Στην πορεία συνεργάστηκε με πολλούς και μεγάλους εκδοτικούς οίκους, όπως τις εκδόσεις Penguin και Random House, κάτω από την ομπρέλα των οποίων στεγάζονται πολλοί μικροί εκδότες με εξειδίκευση σε διαφορετικές κατηγορίες βιβλίο. «Είναι το σύνηθες εκδοτικό τοπίο στη Βρετανία», λέει η Βάνα Αυγερινού. Μετά συνεργάστηκε με τις εκδόσεις Bloomsbury, όπου έκανε επιμέλειες, μεταφράσεις, διάβαζε χειρόγραφα που υποβάλλονταν προς έκδοση, ή έλεγχε την ποιότητα των μεταφράσεων. Προσπάθησε και στην Ελλάδα να μπει στον χώρο της μετάφρασης, αλλά «δυσκολεύτηκα, γιατί υπάρχουν πολλοί μεταφραστές και όταν είσαι άγνωστος είναι πιο δύσκολο. Αρχισε λοιπόν να ωριμάζει η ιδέα στο μυαλό μου να φτιάξω έναν μικρό εκδοτικό οίκο, που να μπορώ να διαλέγω εγώ τα βιβλία μου. Και παρότι δεν ήξερα σχεδόν τίποτα για τον εκδοτικό χώρο στην Ελλάδα, το ξεκίνησα», λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια.

Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός Ποίησης και Διηγήματος

Η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.) προκηρύσσει τον 13ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος για το 2011.

Ο διαγωνισμός απευθύνεται στους μαθητές της Γ΄ τάξης Γυμνασίου και όλων των τάξεων των ΓΕ.Λ, ΕΠΑ.Λ και ΕΠΑ.Σ της χώρας και η συμμετοχή σε αυτόν είναι προαιρετική.

Ο διαγωνισμός περιλαμβάνει δύο είδη του λόγου: Ποίημα και Διήγημα, με θέμα ελεύθερο.

Δικαίωμα συμμετοχής έχουν όλοι οι μαθητές με ένα ποίημα ή ένα διήγημα ή και τα δύο. Οι μαθητές που βραβεύτηκαν με Α΄ Βραβείο ποιήματος ή διηγήματος κατά τα έτη 2009 και 2010 δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής.

Τα ποιήματα δεν πρέπει να υπερβαίνουν τους τριάντα (30) στίχους και τα διηγήματα τις πέντε (05) σελίδες.

Κάθε έργο υποβάλλεται σε πέντε (5) δακτυλογραφημένα αντίτυπα, με το ψευδώνυμο του συμμετέχοντα στο πάνω δεξιό μέρος της σελίδας. Το ψευδώνυμο που θα χρησιμοποιήσει ο κάθε μαθητής πρέπει να είναι μονολεκτικό και γραμμένο ελληνικά. Π.χ. Νεφέλη, Δαναός, Αλκαίος, Αγέρι, Δανάη κ.α.

Το ονοματεπώνυμο του μαθητή, η διεύθυνση κατοικίας του, το τηλέφωνό του καθώς και τα πλήρη στοιχεία του σχολείου του θα πρέπει να βρίσκονται σε κλειστό μικρότερο φάκελο, που εξωτερικά θα έχει μόνο το ψευδώνυμό του και τον τίτλο του έργου του.

Τα κείμενα πρέπει να αποσταλούν σε φακέλους από τους Διευθυντές των σχολείων ή απευθείας από τους μαθητές έως την 20η Μαρτίου 2011, στη διεύθυνση: Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, οδός Γερανίου 41 (2ος όροφος), Τ.Κ. 104 31 Αθήνα (τηλέφωνο: 210- 3302550). Μέσα στο φάκελο αποστολής θα είναι και ο μικρότερος φάκελος με τα πραγματικά στοιχεία του μαθητή.

http://www.minedu.gov.gr

Bibliotherapy: A new chapter

Reading is helping couples to reconnect through sharing some well-chosen books. Rebecca Hardy discovers that reading out loud is just the literary fix her strained relationship needs

Since having our twins 18 months ago, my partner Andrew and I have discovered the terrible secret known to most parents: having children can sound the death knell for your relationship. No quality time together, little energy for sex, the endless bickering that goes with vying for time and constantly juggling work and home life – the list of relationship perils is long and depressing. But can a couples' reading service really help to reignite the spark?

The idea that reading books together can help couples in need might seem far-fetched, but not according to bibliotherapists. "Couple's bibliotherapy" is just one of the many cultural treats on offer at the School of Life in Bloomsbury, London. "One of the joys is that you discover new aspects of each other, or you may rediscover a connection you had at the beginning but have lost as life gradually takes over," says Ella Berthoud, one of the bibliotherapists. "It can also help couples communicate and understand each other better, as well as show new ways to share leisure time."

As Andrew and I are both booklovers, who paradoxically rarely find time to read, I am intrigued. Could rekindling our love for books magically rekindle our relationship? Yes, says Berthoud. In the 18 months since the service began, it has helped a range of couples, from the newly wedded to the newly knackered parent, she says.

typografikos: Η Σφίγγα και ο Παρθενώνας κουτσομπολεύουν!!!

typografikos: Η Σφίγγα και ο Παρθενώνας κουτσομπολεύουν!!!

Η κρίση και το βιβλίο

Σε συνθήκες κρίσης όπως οι σημερινές, οι λίστες ευπωλήτων μπορεί να λειτουργήσουν ως ένας ακόμη δείκτης για τα αιτήματα και τις ανησυχίες της κοινωνίας. Αλλωστε πάντοτε οι πολιτιστικοί δείκτες τεκμηρίωναν φαινόμενα της κοινωνίας, της πολιτικής και της οικονομίας. Για παράδειγμα ο βρετανός ιστορικός Ερικ Χόμπσμπαουμ μετρούσε τη διείσδυση της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας και των δυτικών αξιών καταρτίζοντας λίστες με τις παραστάσεις της «Τραβιάτας» και της «Κάρμεν» στη Βόρειο Αφρική, στη Μέση Ανατολή και στη Λατινική Αμερική. Παρακολουθώντας τις λίστες των ευπωλήτων των μεγάλων αλυσίδων, διαπιστώνω μια μετατόπιση από τη συνήθως ευπώλητη ρομαντική λογοτεχνία των κυριών. Τολμώ να διακινδυνεύσω την πρόβλεψη ότι όσο κι αν σε καιρούς κρίσης το αντίδοτο του «μ΄ ένα άρλεκιν ξεχνιέμαι» φαίνεται ισχυρό, οι πωλήσεις ρομαντικής λογοτεχνίας αλλά και γενικότερα λογοτεχνίας θα μειώνονται εις όφελος βιβλίων που προσφέρουν απαντήσεις ή δημιουργούν ερωτήματα γι΄ αυτό που μας συμβαίνει. Από την άποψη αυτή είναι δηλωτική η επιτυχία του δοκιμίου της καναδής δημοσιογράφου Ναόμι Κλάιν «Το δόγμα του σοκ» ή η εντελώς πρόσφατη κυκλοφορία του βιβλίου του γάλλου δημοσιογράφου Μαρκ Ρος για την τράπεζα Γκόλντμαν Σακς και τον ρόλο της στο σκάνδαλο των σουάπς, χάρη στο οποίο μπήκαμε αβρόχοις ποσί στον σκληρό πυρήνα του ευρώ. Οι εκδότες φαίνεται ότι έχουν καταλάβει αυτή τη νέα ανάγκη και προγραμματίζουν βιβλία που πραγματεύονται την κρίση. Τα περισσότερα ξένων συγγραφέων. Οι Ελληνες δεν φαίνεται να μπορούν να σκεφτούν σοβαρά.

Ηθ.Νικομάχεια,εν 4 & 5: Ο ρόλος της ορθής παιδείας στην κοινωνικοποίηση του ατόμου

 Ποιός είναι ο ρόλος της παιδείας στην ορθή κοινωνικοποίηση του ανθρώπου (σύμφωνα με τα στοιχεία των εν.4 & 5);


Ο Αριστοτέλης θεωρούσε ότι ο άνθρωπος είναι ον αγώγιμο και στη διάρκεια της ζωής του λαμβάνει μηνύματα, ερεθίσματα και πρότυπα συμπεριφοράς, καθώς εντάσσεται στα στενότερα ή ευρύτερα περιβάλλοντα (οικογενειακό, σχολικό, φιλικό, κοινωνικο-πολιτικό).Στο χωρίο "ου μικρόν ...ούτως ή ούτως...πάμπολυ μαλλον δε το παν" η διαβάθμιση της συλλογιστικής του διαδικασίας δείχνει ακριβώς αυτή του την πεποίθηση. Το σχήμα λιτότητας (ου μικρόν), η κλιμακωτή αύξηση λόγου και νοήματος (ου μικρόν-πάμπολυ-μαλλον  δε το παν), καθώς και η διαζευκτική άρνηση (ούτως ή ούτως) καταδεικνύουν την άποψή του ότι είναι ανάγκη και έχει μεγάλη σημασία ο εθισμός του ανθρώπου από την μικρή ηλικία στο σωστό τρόπο συμπεριφοράς.Υποστηρίζει, δηλαδή, ο φιλόσοφος πως το μικρό παιδί αφομοιώνει εύληπτα τα μηνύματα, ακόμη και με έμμεσες μεθόδους, μέσα από το παιχνίδι, μαθαίνει τι είναι σωστό και τι λάθος, τι πρέπει να κάνει και τι όχι.Στη συνέχεια στο χωρίο "διό δει ηχθαι...χαίρειν και λυπεισθαι οις δει.η γαρ ορθή παιδεία αύτη έστι"ο Αριστοτέλης διατείνεται ότι ο άνθρωπος από μικρή ηλικία μαθαίνει να χαίρεται κάνοντας το σωστό και να λυπάται όταν κάνει τολάθος. Ο έπαινος και η επιβράβευση από τη μια και η αποτροπή και η τιμωρία από την άλλη διαμορφώνουν στον άνθρωπο τον κοινωνικό αξιολογικό κώδικα συμπεριφοράς, του δείχνουν ένα σύστημα αρχών και αξιών και τον καθοδηγούν ιδεολογικά πώς να συμπεριφέρεται ως πολίτης.Επιλογικά, λοιπόν, ο Αριστοτέλης θεωρεί ότι η ορθή παιδεία σχετίζεται με το λόγο, την ειδοποιό διαφορά δηλαδή του ανθρώπου από τα ζώα την ευρύτερη κατηγορία όπου ανήκει.Έτσι ο άνθρωπος μπορεί να διακρίνει το καλό από το κακό, το ωφέλιμο από το βλαβερό,το δίκαιο από το άδικο.Και όχι μόνο αυτό αλλά μπορεί να επιλέξει το καλό, το ωφέλιμο και το δίκαιο.

 ...Αυτό
είναι ένα άγαλμα στο Kaunas, Lituania.
...Στο
φως της μέρας, περνά μάλλον απαρατήρητο. Όμως...

...όμως
σαν πέφτει η νύχτα, ...ζωντανεύει, δικαιώνοντας τ' όνομα του!
Είναι...
...είναι
ο "Σπορέας
...Άστρων".
Γι'
αυτό, μη σταματάς να σπέρνεις αστέρια,
ακόμα
κι' όταν οι πολλοί δεν τα βλέπουν!

Ηθ.Νικομάχεια, εν.5

Ποιά διάκριση κάνει ο Αριστοτέλης στην ηδονή;
Απάντηση:Ο Αριστοτέλης διακρίνει έμμεσα τις ηδονές σε "καλές" και "κακές",δηλαδή σε αυτές που συντείνουν στη μεσότητα και στον ορθό λόγο και σε αυτές που αποκλίνουν από αυτά.Κριτήριο διάκρισης, λέει ο Αριστοτέλης, είναι η ορθή παιδεία (η γαρ ορθή παιδεία αύτη έστιν).Ο Αριστοτέλης θέλοντας να δώσει ένα ατράνταχτο κριτήριο στο ασαφές περιεχόμενο της διαμόρφωσης των έξεων συνδέει τις έξεις με τα συναισθήματα.Ένα από αυτά είναι και το ευχάριστο συναίσθημα(ηδονή).Υποστηρίζει, δηλαδή ο σταγειρίτης φιλόσοφος ότι το ευχάριστο συναίσθημα που εκλύεται από την επανάληψη όμοιων ενδεδειγμένων ενεργειών πιστοποιεί και το επίπεδο διαμόρφωσης των καλών έξεων (Σημειον δε δει ποιεισθαι την επιγιγνομένην ηδονήν-τοις έργοις).Αυτή είναι η "καλή" ηδονή. Ζητούμενο παραμένει η επίτευξη ισορροπίας του υποκειμενικού στοιχείου (ηδονή) με το αντικειμενικό στοιχείο (τοις έργοις).Χαρακτηριστικά λέει ο φιλόσοφος ότι ο άνθρωπος που απέχει από τις σωματικές ηδονές και χαίρεται δείχνει ότι είναι εγκρατής, δαμάζει τις επιθυμίες του,και άρα βαίνει προς την αρετή της σωφροσύνης (ο μεν απεχόμενος...και χαίρων σώφρων),καθώς και αυτός που συνηθίζει να αντιμετωπίζει όσα έχουν μέσα τους το στοιχείο του φόβου και χαίρεται ή τουλάχιστον δεν λυπάται,με την έννοια ότι δεν οικτίρει την τύχη του και προσπαθεί να αντεπεξέλθει στις αντιξοότητες της ζωής, είναι ανδρείος(και ο μεν υπομένων τα δεινά και χαίρων ή μη λυπούμενος γε ανδρείος).Στη συνέχεια ο Αριστοτέλης κάνοντας μία εκ του αντιθέτου απόδειξη μιλάει και για την "κακή"ηδονή. Υποστηρίζει, δηλαδή ότι πολλές φορές ο ανθρωπος κάνει κακές τιποτένιες και ευτελείς ενέργειες και αισθάνεται ευχάριστα (δια μεν γαρ την ηδονήν τα φαυλα πράττομεν). Με άλλα λόγια, λειτουργεί ενστικτωδώς, οι πράξεις του αντιβαίνουν στον κοινωνικό αξιολογικό κώδικα συμπεριφοράς και το συναίσθημα που εκλύεται είναι ευχάριστο.Καταλήγοντας λοιπόν ο Αριστοτέλης επισημαίνει ότι "καλή" ηδονή είναι το ευχάριστο συναίσθημα που ακολουθεί τις κοινωνικά αποδεκτές ενέργειες,ενώ" κακή ηδονή" είναι το ευχάριστο συναίσθημα που ακολουθεί κακές ενέργειες.

Is there hope for small bookstores in a digital age?

RHINEBECK, N.Y. — Don't tell Suzanna Hermans that cozy, well-stocked bookstores such as hers have no future during a digital age in which e-books are just a click away.

"I know people think of independent bookstores as struggling underdogs," says Hermans, co-owner and manager of Oblong Books in this picturesque Hudson Valley town. "But if I was struggling, I wouldn't be expanding." She's about to break through a brick wall to enlarge her children's section "for my customers of the future."
By emphasizing service, her store's popularity as a community gathering spot and even a new — and somewhat counterintuitive — plan to help her customers order e-books, Hermans, 26, is betting that her small store will continue to buck prevailing winds in the book business.
Increasingly, consumers are ordering print books online and reading e-books delivered instantly to mobile devices and e-readers such as Amazon's Kindle and Barnes & Noble's Nook.

Η ελληνική ποίηση ζει στα Πυρηναία

Oι στίχοι του Καβάφη, του Ρίτσου και του Ελύτη ακούστηκαν την περασμένη Κυριακή στα ηλιόλουστα αλλά χιονισμένα Πυρηναία, στο φιλολογικό μνημόσυνο για τα δέκα χρόνια από τον θάνατο του καταλανού νεοελληνιστή και γνωστού καβαφιστή Αλέξη Σολά. Περίπου 40 άτομα βρέθηκαν στο Σαν Μικέλ ντε Καβαλιέρα, δυόμισι ώρες μακριά από τη Βαρκελώνη, στο μεσαιωνικό εκκλησάκι του 12ου αιώνα όπου βρίσκεται το μνήμα του φιλέλληνα ακαδημαϊκού, μελετητή και μεταφραστή.
Ο Εουδάλ Σολά ι Φαρές (1946-2001) σπούδασε κλασική φιλολογία στη Βαρκελώνη, αλλά στράφηκε από νωρίς στη νεοελληνική λογοτεχνία. Μελέτησε επισταμένα το έργο του Καβάφη, του οποίου μετέφρασε ποιήματα στα καταλανικά, δεν ήταν όμως ο μόνος νεοέλληνας λογοτέχνης για τον οποίο ενδιαφέρθηκε στα 24 χρόνια της ερευνητικής και διδακτικής καριέρας του στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης. Μελέτησε επίσης το έργο του Σεφέρη, του Ρίτσου, του Ελύτη, του Καζαντζάκη και αφιέρωσε τη ζωή του στη μετάφραση της νεοελληνικής λογοτεχνίας και στη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού στην Καταλωνία.

«Εστάθη εν ζυγώ και ευρέθη υστερούσα»

 του Παντελή Μπουκάλα

Στη μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων, αλλά και στην ποίησή τους, από την «Ιλιάδα» ώς τη χαμένη τραγωδία του Αισχύλου με τον τίτλο «Ψυχοστασία», και στην αγγειογραφία τους βέβαια, εμφανίζεται ο Δίας να ζυγίζει τις μοίρες των ανθρώπων στη χρυσή του ζυγαριά, ώστε να αποφασίσει ακριβοδίκαια ποιος από τους ήρωες θα κατέβει στον Αδη και ποιος θα παραμείνει για λίγο ακόμα στον απάνω κόσμο. Θνητοί εμείς, δεν έχουμε τέτοια εξουσία και δεν μας επιτρέπεται τέτοιας μορφής ψυχοστασία, να ζυγίζουμε ζωές, μοίρες, ψυχές και να προχωρούμε σε τελεσίδικες αποφάσεις. Κι ωστόσο, η μέτρηση, η ζύγιση, η στάθμιση είναι μια από τις συνηθέστερες πρακτικές του βίου των ανθρώπων, ατομικού και συλλογικού, και μάλιστα αρκετά πριν οι διάφορες επιστήμες τον τεμαχίσουν από την πολλή ερμηνευτική τους όρεξη για να εγκλωβίσουν τα κομμάτια του σε κουτάκια με αριθμούς και ποσοστά, τα οποία εμφανίζονται σαν ισοδύναμα της αληθείας.

Μετράμε και ζυγίζουμε λοιπόν. Συνήθως με σοβαρότητα ή σοβαροφάνεια, και σπανιότατα με τον τρόπο του Αριστοφάνη στους «Βατράχους», όπου παρωδώντας, και ελέγχοντας εμμέσως την εξουσία του Δία ή την πίστη των ανθρώπων στην εξουσία του Δία, έβαλε τον Διόνυσο να ζυγίζει στίχους των ποιητών σαν να ζύγιζε τυρί («ανδρών ποιητών τυροπωλήσαι τέχνην»). Και, ζυγίζοντας και συγκρίνοντας, πέφτουμε καμιά φορά σε μια κάπως αυτάρεσκη μελαγχολία, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, πολλά χρόνια πριν, όταν δήλωνε ότι στην Ελλάδα νιώθει σαν τάνκερ στη λίμνη των Ιωαννίνων, για να βρει μιμητές σαφώς μικρότερου βεληνεκούς από το δικό του αλλά πολύ μεγαλύτερης υπεροψίας. Αλλοτε πάλι οδηγούμαστε σε δογματικά συμπεράσματα, όπως ο Ινγκμαρ Μπέργκμαν, που, όπως είδαμε την περασμένη Κυριακή, υπέβαλε τηλεγραφικά στον Γιώργο Σεφέρη, το 1964, το ερώτημα-βεβαιότητα «Γιατί είναι ασήμαντη η σημερινή Ελλάδα», για να λάβει μια μετρημένη και διπλωματικά ειρωνική απάντηση. Την εποχή εκείνη, θυμίζω, εκτός από τον Σεφέρη δρούσαν ο Ελύτης, ο Ρίτσος, ο Αναγνωστάκης, ο Σαχτούρης, ο Θεοδωράκης, ο Ιάνης Ξενάκης, ο Τσιτσάνης, ο Μάνος Χατζιδάκις αλλά κι ο Μανόλης Χατζηδάκης, ο Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Τσαρούχης, ο Σβορώνος, ο Καστοριάδης, ο Κώστας Αξελός και ο Κώστας Παπαϊωάννου, ο Μινωτής, η Παξινού, ο Κουν κι όσοι άλλοι έρχονται στο νου όταν μας παίρνει η νοσταλγία κι αρχίζουμε το παραπονιάρικο «τότε που υπήρχαμε...». Τότε που, ωστόσο, για τους ξένους, και τους πιο ευαίσθητους, ήμασταν «ασήμαντοι πολιτισμικά». Και το ’60, υποτίθεται πως η Ελλάδα πως «εστάθη εν ζυγώ και ευρέθη υστερούσα», για να θυμηθούμε τη Βίβλο.

«Οπως μας έβλεπαν ο Φρόιντ και ο Φλομπέρ» στο Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού

Σεμινάριο με θέμα «Η Ελλάδα μέσα από τα μάτια των ξένων: ταξιδιωτικές αναμνήσεις λογοτεχνών, περιηγητών και επιστημόνων τον 19ο και 20ό αιώνα» διοργανώνει o Σύλλογος Φίλων του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος». Τo σεμινάριo αρχίζει στις 4 Φεβρουαρίου 2011, διαρκεί 8 εβδομάδες και θα πραγματοποιείται κάθε Παρασκευή 18:30 - 20: 30 στον «Ελληνικό Κόσμο».
Πατρίδα της αρχαίας φιλοσοφίας και ποίησης, κοιτίδα της δημοκρατίας, η Ελλάδα «με τα αρχαία μνημεία και τη σύγχρονη θλίψη» δεν έπαψε ποτέ να προσελκύει ταξιδιώτες, επιστήμονες και ανθρώπους του πνεύματος. Στη λογοτεχνία των περιηγητών του 19ου και 20ού αιώνα η Ελλάδα πεθαίνει και ανασταίνεται, παρουσιάζεται σε όλο το μεγαλείο και τη φθορά της, γίνεται αντικείμενο σφοδρών επιθέσεων ή και εξιδανίκευσης, αλλά και σημείο αναφοράς σε πολιτιστικές αντιπαραθέσεις και προσωπικές διαδρομές.

Από το Λιτόχωρο στο MIT

ΘΑΥΜΑΖΕΙ τον Αρχιμήδηκαι τον 28χρονο κ. Κ.Δασκαλάκη,ξεχωρίζει για το έργο του τον Γάλλο Εβαρίστ Γκαλουά. Ηπιος, συνεσταλμένος, χαμηλόφωνος,ο 16χρονος Χάρης Τσαμπασίδης αθροίζει στο ράφι της βιβλιοθήκης του χρυσά και χάλκινα μετάλλια,ξεχωρίζοντας από διαγωνισμούς μαθηματικών ανάμεσα σε 15.000 παιδιά. Η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία αναγνωρίζει ότι ο μικρός έχει άστρο, τον χαρακτηρίζει μάλιστα- διά στόματος του γενικούγραμματέα της κ. ΓιάννηΤυρλή- « αυθεντικό μαθηματικό ταλέντο »και τον ανταμείβει προτείνοντάς τον σε ένα από τα μεγαλύτερα
πανεπιστήμια του κόσμου, το αμερικανικό ΜΙΤ. Γεννημένος στο Λιτόχωρο Πιερίας, γιος φαρμακοποιών, ο Χάρης δεν λέει «όχι» στις προκλήσεις του μέλλοντος, αλλά πατάει γερά στα πόδια του:δηλώνει λάτρης της Λογικής, δεν αισθάνεται την ανάγκη να υποβληθεί σε τεστ νοημοσύνης, ενώ εκτιμά ότι η αναγνώρισή του είναι συνέπεια της επίπονης προσπάθειας που καταβάλλει πριν από κάθε διαγωνισμό. Η επιρροή που έχουν ασκήσει τα μαθηματικά επάνω του είναι σαφής. Ισως επειδή πίσω από τους αριθμούς,τις εξισώσειςκαι τους αλγόριθμους κρύβεται, αιώνες τώρα, η φιλοσοφία της ίδιας της ζωής.

Την επανέκδοση των έργων του Νίκου Καζαντζάκη προωθεί το υπουργείο Πολιτισμού

Στη σύσταση δωδεκαμελούς Εθνικής Επιτροπής με στόχο την προώθηση της επανέκδοσης των έργων του Νίκου Καζαντζάκη προχώρησε το Υπουργείο Πολιτισμού, με απόφαση της Γενικής Γραμματέως, Λίνας Μενδώνη. Η Επιτροπή θα συνεργάζεται με τις εκδόσεις Καζαντζάκη-Πάτροκλος Σταύρου, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, το Ίδρυμα «Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη», το Ιστορικό Μουσείο Κρήτης, τη Διεθνή Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη και ενδεχομένως και με άλλους φορείς. Το έργο της Επιτροπής θα συντονίζεται από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη» και τη Διεθνή Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη.

Σημειώνεται ότι η Διεθνής Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη, με έδρα τη Γενεύη, είχε αναλάβει εκστρατεία για το θέμα, συγκεντρώνοντας 4.008 υπογραφές προσωπικοτήτων των Γραμμάτων, των Τεχνών, της Πολιτικής και συλλογικών φορέων, από 92 χώρες στις πέντε ηπείρους, που υπέγραψαν την ανοιχτή επιστολή της Εταιρείας προς την Ελληνική Πολιτεία. Ο πλήρης και οριστικός κατάλογος είχε αποσταλεί στο γραφείο του πρωθυπουργού, στα μέσα Ιουνίου 2009.

Τα iPad ως σχολικά εργαλεία

Ολο και περισσότερα αμερικανικά σχολεία τα χρησιμοποιούν ως μέσο διδασκαλίας


Οι μαθητές, γυρνώντας στο σχολείο μετά τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, έκρυβαν στα σακίδιά τους ένα πολύτιμο απόκτημα: ένα ολοκαίνουργιο iΡad, δώρο, όχι των γονέων τους, αλλά του σχολείου.

Ολο και περισσότερα αμερικανικά σχολεία υιοθετούν τα iΡads ως εργαλεία διδασκαλίας όλων των μαθημάτων, από τον Κάφκα και τα Μαθηματικά μέχρι την Ιστορία της Τέχνης.

Το Γυμνάσιο Ρόσλιν του Λονγκ Αϊλαντ διένειμε 47 τέτοιους υπολογιστές στις 20 Δεκεμβρίου σε μαθητές και δασκάλους, αλλά ευελπιστεί ότι τελικά θα καταφέρει να δώσει iΡad και στους 1.100 μαθητές. Μπορεί, βέβαια, η συσκευή να κοστίζει 750 δολάρια, αλλά θα αντικαταστήσει τα σχολικά βιβλία, θα βοηθήσει τα παιδιά να έχουν εποικοδομητική επαφή με τους δασκάλους και να διατηρούν ψηφιακό αρχείο όλης της σχολικής τους δουλειάς.

Βέβαια αυτή η πρωτοβουλία χρήσης τόσο ακριβών συσκευών, σε μια στιγμή που κάθε δημόσιο σχολείο μάχεται για την έγκριση του προϋπολογισμού του ώστε να μην απολυθούν δάσκαλοι, μοιάζει τουλάχιστον παράλογη, ιδιαίτερα αφού δεν υπάρχουν απτά στοιχεία για την εκπαιδευτική αξία του εγχειρήματος.

Οι διευθύνσεις των σχολείων πάλι επισημαίνουν ότι το iPad δεν είναι απλά ένα ωραίο μηχάνημα. Είναι ένα θαυμάσιο εργαλείο με χιλιάδες εφαρμογές και εκπαιδευτικές χρήσεις. Οι εκπαιδευτικοί εξυμνούν τη μεγάλη οθόνη αφής και τον επίπεδο σχεδιασμό του που επιτρέπει στον δάσκαλο να διατηρεί οπτική επαφή με τα παιδιά. Για τους μαθητές σημαντικό είναι το μικρό βάρος του iPad και βέβαια ότι θα αφήσουν τα βαριά τους βιβλία στο σπίτι.

Στην Πόλη της Νέας Υόρκης τα σχολεία αγόρασαν περισσότερους από 2.000 τέτοιους επίπεδους κομπιούτερ αντί 1,3 εκατομμυρίου δολαρίων. Ωστόσο, πολλοί ειδικοί, όπως ο Ελιοτ Σόλογουι, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, και η Κάθι Νόρις, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Βόρειου Τέξας, πιθανολογούν ότι δεν αναζητήθηκαν φθηνότερες λύσεις παρότι θα έκαναν τη ίδια δουλειά με τον υπολογιστή της Apple. Οι σχολικές Αρχές, βέβαια, υποστηρίζουν ότι, παρά την υψηλή τιμή αγοράς, τα iPads θα βοηθήσουν στην περικοπή των εξόδων μειώνοντας τις δαπάνες αγοράς βιβλίων, εκτυπώσεων και άλλων.

Η εταιρεία πούλησε περισσότερα από 7,5 εκατομμύρια συσκευές από τον Απρίλιο έως σήμερα. Δεν είναι γνωστό πόσες αγοράστηκαν από σχολεία. Γενικά, όμως, η Apple προωθεί τη συσκευή στη σχολική αγορά συνάπτοντας διάφορες συνεργασίες με εκδότες σχολικών βιβλίων, χωρίς, ωστόσο, να εφαρμόζει ιδιαίτερα επιθετική πολιτική μάρκετινγκ.

The New York Times