Γ. Σουρής

Πόσο επίκαιρος είναι ο Σουρής (1853-1919) !!!!!
Είναι άραγε γονιδιακή η αιτία που τα ίδια προβλήματα (και όχι μόνο όσα σατιρίζει ο Σουρής) τα συναντά κάποιος στους Έλληνες από την εποχή του Ομήρου μέχρι τη σημερινή???
Ο ΣΟΥΡΗΣ ΤΑ ΕΛΕΓΕ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ!!! ΜΕ ΠΙΚΡΗ ΣΑΤΥΡΑ!!!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟ, ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΛΗΘΙΝΟ:
Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
(Γ. Σουρής)

Προσωπικό - Μιχάλης Γκανάς, 1989

Προσωπικό

Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει
μέρα με τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή
δεν αξίζει τον κόπο.

Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη
κι ας μην είναι όπως παλιά,
δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,
κουράστηκε ίσως σαν κάθε τι που ανασαίνει.

Επειδή περνάς δύσκολες μέρες
σκυμμένη σε χαρτιά και σε γκρεμούς
που δεν κλείνουν, κι εγώ πηδάω
τις νύχτες επι κοντω λαχανιάζοντας,
δε θα πει πως δεν έχουμε
μοίρα στον ήλιο, έχουμε
τη δική μας μοίρα.

Επειδή πότε είσαι άνθρωπος
και πότε πουλί, φέρνεις στο σπίτι μας
ψωμάκια μικρά της αποδημίας
κι ελπίζουνε τα παιδιά μας
σε καλύτερες μέρες.

Επειδή λες όχι και ναι κι ύστερα όχι
και δεν παραιτείσαι, ντρέπομαι
για τα ίσως, τα μπορεί τα δικά μου,
μα δεν αλλάζω, όπως δεν αλλάζεις κι εσύ,
αν αλλάζαμε θά ’μαστε πάλι
δύο άγνωστοι και θ’ αρχίζαμε
απ’ το άλφα.

Τώρα ξέρουμε πού πονάς
πού σωπαίνω πότε γίνετε παύση,
διακοπή αίματος και κρυώνουν
τα σώματα, ώσπου μυστικό δυναμό
να φορτίσει πάλι τα μέλη
με δύναμη κι έλξη και δέρμα ζεστό.

Επειδή είναι δύσκολο ν’ αγαπάς
και δυσκολότερο ν’ αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο
για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά
και καβγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη
κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές
και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά
και καμμένα, θέλοντας ο καθένας
νά ’ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο
και πηγή, κατά τις περιστάσεις
ή και όλα μαζί στην ανάγκη,
δε θα πει πως εγώ δεν μπορώ
να γίνω κάτι απ’ αυτά ή και όλα μαζί,
κι αν είναι να περάσω
μια ζωή στη σκλαβιά – έτσι κι αλλιώς –
ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης.


Μιχάλης Γκανάς, 1989

Παγκόσμια ημέρα ποίησης

Παγκόσμια ημέρα ποίησης η Κυριακή 21/03 αφιερωμένη στον Νίκο Καββαδία με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του. Γνωστός όσο ελάχιστοι και ταυτισμένος στο ελληνικό υποσυνείδητο με την ροκ ταυτότητα χάρη στο μυθικό alter ego του κοσμοπολίτη ναυτικού αποτέλεσε και θα αποτελεί σύμβολο μιας ροκ γενιάς που μάλλον δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ στην Ελλάδα ζει όμως μέσα στην εφηβική αντίδραση.
Δείγμα χιλιοακουσμένο, σχεδόν φορτικό, αλλά οπωσδήποτε εμβληματικό πολύ πριν το ροκ και πριν τους μπήτνικ στα 1933 (Μαραμπού) στιγματίζει την ροκ υποκουλτούρα μας.

...

Μια μέρα τον αφήσαμε στυγνό απ' τον πυρετό,
πέρα στην Άπω Ανατολή, να φλέγεται, να λιώνει.
Θεέ των μαύρων, τον καλό συχώρεσε Γουίλ
και δώσ' του εκεί που βρίσκεται, λίγη απ' την άσπρη σκόνη.