Η δραχμή στη Λατινική Νομισματική Ενωση

Η δραχμή στη Λατινική Νομισματική Ενωση
ΣΟΦΙΑ ΛΑΖΑΡΕΤΟΥ Αθήνα - Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2000


Πυλώνες κάθε κρατικής οντότητας από την εποχή της Αναγέννησης, δηλαδή από την εποχή που δημιουργήθηκε το εθνικό αστικό κράτος όπως το εννοούμε σήμερα, είναι ο στρατός και το νόμισμα. Δώδεκα ευρωπαϊκές χώρες αποδέχθηκαν τον Φεβρουάριο του 1992, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, να εκχωρήσουν το κυριαρχικό δικαίωμα του εκδοτικού προνομίου και την αυτονομία στην άσκηση εθνικής νομισματικής πολιτικής, σε όφελος ενός κοινού νομίσματος, του ευρώ, που θα επιτελεί τις τρεις βασικές λειτουργίες του χρήματος (μέσο πληρωμών, μονάδα μέτρησης αξιών και μέσο αποθεματοποίησης πλούτου). Το ευρώ γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1999 και από την 1η Ιανουαρίου 2002 θα αποτελεί νόμιμο χρήμα (legal tender) στις χώρες της ζώνης του ευρώ.
Στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που έγινε στη Φέιρα της Πορτογαλίας τον Ιούνιο, ελήφθη η απόφαση της πλήρους ένταξης της δραχμής στην οικονομία της ζώνης του ευρώ. Τούτο σημαίνει ότι τον Μάρτιο του 2002 η δραχμή θα αποτελεί πλέον παρελθόν, όπως άλλωστε και τα άλλα εθνικά νομίσματα των χωρών-μελών. Η 28η Φεβρουαρίου 2002 θα είναι η τελευταία ημέρα κυκλοφορίας της δραχμής σε φυσική μορφή.
Η νομισματική ενοποίηση της Ευρώπης δεν αποτελεί το μοναδικό εγχείρημα νομισματικής συνεργασίας στην παγκόσμια οικονομική ιστορία. Υπήρξαν πολλές προσπάθειες χωρών, άλλες επιτυχείς και άλλες όχι, να συνδέσουν τα νομίσματά τους με κάποιο πολύτιμο μέταλλο ή με το νόμισμα της πιο ισχυρής οικονομίας στη γεωγραφική περιοχή τους. Η πρόθεση συμμετοχής τους σε μια νομισματική ένωση υπαγορευόταν από την ανάγκη, πρώτον, της μείωσης του συναλλαγματικού κινδύνου στις μεταξύ τους εμπορικές συναλλαγές, δεύτερον, της μείωσης του πιστωτικού κινδύνου και, τρίτον, της εξασφάλισης αξιοπιστίας στην άσκηση αντιπληθωριστικής πολιτικής.

The Shock Doctrine

Στο άκουσμα του ΔΝΤ και του πανικού που φαίνεται να συνοδεύει την είδηση πολλοί ανατρέχουν στο "Δόγμα του Σοκ" της Ναόμι Κλάιν και πως, σύμφωνα με το βιβλίο μέσα από μεγάλες καταστροφές μπορούν να επιβληθούν ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις. Το βιβλίο με αναφορές στο τσουνάμι, τον τυφώνα Κατρίνα και άλλες φυσικές καταστροφές παρουσιάζει πως οι εταιρείες είδαν το σοκ ως ευκαιρία για νέα κέρδη... Εκμεταλλευόμενες την κατάσταση πανικού στην οποία βρίσκεται μια χώρα (κάτι θυμίζει αυτό...) μπαίνουν στο παιχνίδι και στο όνομα της "ανασυγκρότησης" αποτελειώνουν τα πάντα εξαλείφοντας τα της "δημόσιας σφαίρας" με την προφανή μεθοδολογία: ιδιωτικοποιήσεις, περιορισμός του κράτους και περικοπές των κοινωνικών δαπανών. Η μετάφραση και έκδοση του στα ελληνικά αναμένεται από τις εκδόσεις Λιβάνη.