Δέσποινα Νικάνδρου: Δίδυμα Όνειρα σε Μαύρο Ροζ

Η εφηβεία έχει πολλές αναγνώσεις και πολλές καταγραφές. Έχει αποτυπωθεί στη νεοελληνική λογοτεχνία, και όχι μόνο, με τρόπο πολύ ζωντανό και παραστατικό.
Σε μια τόσο πλουραλιστική έκφραση έρχεται να προσθέσει τη ματιά της μια πολύ νέα κοπέλα, μια έφηβη που έλκεται από το λόγο και ανιχνεύει τα σημάδια του στα μονοπάτια της ύπαρξής της.
Το «Δίδυμα όνειρα σε μαύρο ροζ» είναι κατά τη γνώμη μου ένα πολύ καλό βιβλίο.
Η συγγραφέας επιλέγει να μας παρουσιάσει την πορεία δύο δίδυμων κοριτσιών και συγκεκριμένα τη μετάβασή τους από την παιδικότητα στην εφηβεία, που συνοδεύεται από απώλειες, με σημαντικότερη την απώλεια του πατέρα, το πρότυπο του οποίου επανέρχεται στην εξέλιξη της υπόθεσης και λειτουργεί ως μέτρο σύγκρισης προς τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις της μητέρας , η οποία γίνεται εκ των πραγμάτων αντικείμενο σκληρής και αυστηρής κριτικής.

Την ιστορία αφηγείται η μια από τις δύο δίδυμες, η Άννα, που βιώνει την αναπόφευκτη σύγκριση με τη δίδυμη αδελφή της, τη σύγκρουση με τη μητέρα, την αντιπαράθεση με το κατεστημένο σχολικό περιβάλλον, το ανεκπλήρωτο στις σχέσεις με το άλλο φύλο.
Όμως το αξιοπρόσεκτο στο βιβλίο δεν είναι μόνο η υπόθεση και η παρουσίαση των βασικών ψυχολογικών συνισταμένων που καθορίζουν την εφηβεία. Αξιοπρόσεκτη είναι η μελέτη του βάθους της ζωής, η αποκάλυψη των μύχιων σκέψεων του νέου ανθρώπου, και όχι μόνο, μπροστά στις αντιξοότητες και στα αδιέξοδα που δημιουργούν οι εξελίξεις, για τις οποίες δεν είναι υπεύθυνος και πολύ συχνά δεν μπορεί να τις αντέξει. Οι τέσσερις ηρωίδες (η γιαγιά , η μητέρα και οι δύο κόρες) μας εκμυστηρεύονται άμεσα ή έμμεσα αυτά που τις ανησυχούν και τις προβληματίζουν. Το αίσιο τέλος , η αποκατάσταση της χαμένης ισορροπίας στην οικογένεια και στη ζωή των κοριτσιών είναι το ελπιδοφόρο μήνυμα του βιβλίου και η πράξη κατάφασης της συγγραφέως προς τη ζωή.
Ωστόσο το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του βιβλίου είναι η γλώσσα. Μια γλώσσα αποκαλυπτική, μεστή και στέρεα, που αναδεικνύει τη λεπτομέρεια και στεγάζει σκέψεις και συναισθήματα.
Δύσκολα κανείς διαβάζοντας το βιβλίο θα μπορούσε να φανταστεί την απίστευτα μικρή ηλικία της συγγραφέως: δεκατεσσάρων όταν το έγραψε, δεκαεπτά όταν το εξέδωσε.
Με πολλή ανυπομονησία περιμένουμε και άλλα δείγματα της γραφής της.
Καλοτάξιδη λοιπόν η Δέσποινα Νικάνδρου, όπως και το βιβλίο της.
Έφη Ριζά – Σκύφα , Υπεύθυνη Εκδόσεων Έναστρον